சனி, 25 டிசம்பர், 2010

பிரசவம் பார்த்த இறைவன்

 
 தாயுமானவர்

பூம்புகாரில் தன வணிகனான ரத்னகுப்தனின் வீடு விழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது. ஆம்... அன்று அவரது மகள் ரத்னாவதிக்கு திருமணம்! ரத்னகுப்தன் பெரும் வணிகன் என்பதால் பெரும் பணக்காரர்கள் உள்ளிட்ட வணிகர்கள் ஏராளமானபேர் திருமணத்திற்கு வந்திருந்தனர்.

திருச்சி செவ்வந்திநாதரின் அருளால், திருமணம் ஆன 10 வருடங்களுக்குப் பிறகுதான் ரத்னகுப்தன் தம்பதியருக்கு ரத்னாவதி பிறந்தாள். ஒரே மகள் என்பதால் அவளது திருமணம் தடபுடலாக நடந்தது. விழாவுக்கு வந்தவர்கள் வாய் நிறைய வாழ்த்தி விட்டுச் சென்றார்கள்.

திருமணம் முடிந்ததும் கணவன் ஊரான திருச்சிக்கு குடியேறினாள் ரத்னாவதி. திருச்சி செவ்வந்திநாதரின் அருளாலேயே இந்த சம்பந்தம் ஏற்பட்டதாக பரவசப்பட்டனர், ரத்னகுப்தன் தம்பதியர்.

ரத்னாவதி மீது பாச மழை பொழிந்தான், அவளது கணவன். தனக்கு கிடைத்த நல்ல வாழ்வுக்கும் செவ்வந்திநாதர் தான் காரணம் என்று ஆணித்தரமாக கருதிய ரத்னாவதி, திருச்சி மலைக்கோட்டையில் கோவில் கொண்டுள்ள அவரை அடிக்கடி சென்று தரிசித்தாள்.

திருமணத்தைத் தொடர்ந்து, அடுத்த எதிர்பார்ப்பான குழந்தைக்கான கர்ப்பமும் அடைந்தாள். தகவல் அறிந்த அவளது பெற்றோர் திருச்சி வந்து மகளைப் பார்த்து மகிழ்ந்தனர். சில நாட்களில் அங்கிருந்து புறப்பட்ட அவர்கள், மகப்பேறு காலத்தில் வருவதாக தெரிவித்தனர்.

நாட்கள் வேகமாக ஓடின. பத்தாவது மாதமும் வந்தது. ரத்னாவதியின் பெற்றோர், மகளைப் பார்க்க திருச்சிக்கு வண்டி பூட்டி ஏறினர். மகள் விரும்பி சாப்பிடும் பணியாரம், இலந்தை வடை மற்றும் பதார்த்தங்களை கையோடு எடுத்துக் கொண்டு வந்தனர்.

 திருச்சி மலைக்கோட்டை

அவர்கள் திருச்சியை நெருங்கிய நேரத்தில் காவிரியில் வெள்ளம் கரைபுரண்டு ஓடியது. அதனால், அவர்களால் திருச்சிக்கு வர முடியவில்லை. வெள்ளம் வடியும்வரை காத்திருக்க நேரிட்டது.

இதற்கிடையில், ரத்னாவதிக்கு பிரசவ வலி ஏற்பட்டது. தாய் கையால் தனக்கு பிரசவம் ஏற்பட வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தவளுக்கு, தாய் வந்து சேராதது வருத்தமாக இருந்தது. ஆனாலும், தனது தாய் வந்துவிட வேண்டும் என்று செவ்வந்திநாதரை வேண்டிக் கொண்டாள்.

ரத்னவதியின் வேண்டுதல் வீண் போகவில்லை. அவளது தாய் அவள் முன்பு வந்து நின்றாள். தாயைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் அவளது கண்களில் இருந்து ஆனந்தக் கண்ணீர் வழிந்தோடியது. கூடவே, பிரசவ வலியும் ஏற்பட்டதால், அவளது தாயே பிரசவம் பார்த்தாள். அழகான ஆண் குழந்தை பிறந்தது.

ஓரிரு நாட்கள் வேகமாக ஓடின. ரத்னாவதியை கூடவே இருந்து கவனித்தாள் அவளது தாய்.

ஒருநாள், வீட்டிற்கு வெளியே வந்து எட்டிப் பார்த்த ரத்னாவதிக்கு திடீர் அதிர்ச்சி. அவளது தாயும், தந்தையும் மகளைப் பார்க்கப் பதற்றத்துடன் ஓடி வந்து கொண்டிருந்தனர்.

அப்படியானால், வீட்டிற்குள் இருப்பது யார்? என்று யோசித்தபடி திரும்பினாள். அங்கேயும் அவளது தாய் நின்று கொண்டிருந்தாள். ரத்னாவதிக்கு குழப்பமாகி விட்டது. 

அப்போது, வீட்டிற்குள் இருந்த,  அவளுக்கு பிரசவம் பார்த்த தாய் செவ்வந்திநாதராக மாறினாள். தொடர்ந்து, ரிஷப வாகனத்தில் மட்டுவார் குழலம்மையோடு ரத்னாவதிக்கு காட்சியளித்து மறைந்தார்.

அப்போதுதான் அவளுக்கு உண்மை புரிந்தது; தனக்குப் பிரசவம் பார்த்தது தனது தாய் அல்ல, தாய் வடிவில் வந்த செவ்வந்திநாதர் என்று! அவள் அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை. அதையறிந்த அவளது உண்மையான பெற்றோரும் மகிழ்ச்சிக் கடலில் மூழ்கினர்.
சரி... யார் இந்த செவ்வந்திநாதர்?

திருச்சி மலைக்கோட்டையில் தாயுமானவராக அருள்பாலிக்கும் இறைவன்தான்! ரத்னாவதிக்கு, ஒரு தாயாக மாறி பிரசவம் பார்த்த காரணத்தால், ‘தாயும் ஆனவர்’ என்ற பொருளில் ‘தாயுமானவர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

பின்குறிப்பு: இறைவனின் இந்தத் திருவிளையாடலை விளக்கும் வைபவம், ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்த கோவில் பெருவிழாவில் இடம் பெறுகிறது. ‘செட்டிப்பெண் மருத்துவம்’ என்ற பெயரில் நடத்தப்படும் இந்த வைபவத்தை, ரத்னாவதி வழி வந்தவர்களே இன்றும் நடத்தி வருகிறார்கள்.
- நெல்லை விவேகநந்தா
 
(திருவிளையாடல்கள் தொடரும்)
Share:

அய்யா வைகுண்டர் வரலாறு - 7


7. சம்பூர்ணதேவன் கதை
 - நெல்லை விவேகநந்தா -
‘நான் வைகுண்டன்; கலி என்னும் நீசனை வெல்லவே வந்திருக்கிறேன்...’ என்று கூறிய முத்துக்குட்டி, தான் கடல் அலைகளால் இழுத்துச் செல்லப்பட்ட பிறகு நடந்தது என்ன? என்பதைத் தெள்ளத் தெளிவாகச் சொன்னார். அப்போது, தனது முற்பிறவி பற்றியும் அவர் சொல்லத் தவறவில்லை. முத்துக்குட்டி, வைகுண்டர் ஆகிவிட்டதால், இனி நாம் அவரை அய்யா வைகுண்டர் என்றே அழைப்போம்.

அய்யா வைகுண்டரின் முற்பிறவி எப்படி அமைந்தது? அதன் தொடர்ச்சியாக, அய்யா வைகுண்டராக அவர் அவதாரம் எடுக்க என்ன காரணம்?

இதோ... சற்று விரிவாக...

உலகம் படைக்கப்பட்ட போது, தங்களை விட உயர்ந்தவர்கள் வேறு யாருமே கிடையாது என்ற ஆணவத்தில் மிதந்தனர் தேவர்கள். அவர்களது எண்ணத்தை மாற்ற விரும்பிய ஈசனான சிவபெருமான், குரோணி என்னும் அசுரனை உடனே படைத்தார் (உலகம் முழுவதும் எல்லோரும் நல்லவர்களாக இருந்துவிட்டால் வெற்றித் தோல்வி இருக்காது... சுவாரஸ்யம் இருக்காது... பூமியும் மந்தகதியில் ஸ்தம்பித்துப் போய்விடும்... நல்லவர்கள், திறமைசாலிகளின் பெருமைகளும் முடங்கிப் போய்விடும், அதாவது... கெட்டவர்களை அழித்தால்தானே நல்லவர்கள் பற்றியும் தெரியும் என்பதால்... இப்படி அசுரர்களை படைக்கிறார் இறைவன் என்பது புராண தகவல்).

ஈசனால் படைக்கப்பட்ட குரோணி, திருமால் உள்ளிட்ட தேவர் குலத்தையே அழித்து மூன்று உலகத்தையும் தனது கட்டுப்பாட்டிற்குள் கொண்டு வர முயன்றான். இதனால் கோபம் கொண்ட திருமால், குரோணியைக் கொன்று அவனை 6 துண்டுகளாக வெட்டினார். ஒவ்வொரு யுகத்திலும் தர்மத்தின் சிறப்பை எடுத்துரைக்க, குரோணியின் ஒவ்வொரு உடம்புத் துண்டைக் கொண்டு மிகக்கொடியவனை உருவாக்கினார்.

அதன்படி, சதிர்யுகம், நெடுயுகம், கிருதயுகம், திரேதாயுகம், துவாபரயுகம்... ஆகிய 5 யுகங்களிலும் கொடிய அரக்கர்கள் பிறக்க வைக்கப்பட்டனர். ஆறாவது உடல் பாகத்தை தர்ம யுகத்திற்கு முந்தைய யுகமான கலியுகத்தில் கலியனாக - உடலற்று பிறக்கச் செய்தார் (இப்போது நடப்பது கலியுகம்தான்). அந்த கலியன் என்னென்ன கொடூர செயல்களில் ஈடுபடுகிறான் என்பதை கண்காணிக்க தேவர் உலகத்தில் வாழ்ந்த சம்பூர்ணதேவன் என்பவரை பூலோகம் செல்ல உத்தரவிட்டார் திருமால்.
இந்த சம்பூர்ணதேவன் பூலோகம் சென்றாரா? இல்லையா? என்பதைப் பார்க்கும் முன், கலியன் பற்றி சிறிது பார்த்து விடுவோம்.

உடலற்றுப் பிறந்த கலியன்தான் மாயை. இவன், கலியுகத்தில் பிறந்த மனிதர்களது மனங்களில் புகுந்து எல்லோரையும் கலியர்களாக்கி விட்டான். இதன் காரணமாக, மனிதனின் பேராசை வளர்ந்து கொண்டே போனது. இரக்கம், மனிதாபிமானம், அன்பு... போன்ற பெருந்தன்மைகளுக்கு எல்லாம் அவனிடம் இடம் இல்லாமல் போனது. அடுத்தவன் சொத்தை அபகரிக்க ஆசைப்பட்டவன், அவனது மனைவியையும் அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டான். தான் மட்டும் நன்றாக வாழ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்ற மனநிலைக்கு தள்ளப்பட்டான். ஆசை ஆசையாய் வளர்த்த மகள், தனக்கு பிடித்த ஒருவனுடன் காதல் வயப்பட்டால் அவளைக் கவுரவத்திற்காக கொலை செய்யவும் ஆரம்பித்தான். 

இப்படி, மாயை ஆகிய கலியனின் அட்டகாசங்கள் தொடர்ந்தன. மனிதன் ஒட்டு மொத்தமாக மாறிப் போய்விட்டான்.

சரி... இனி, சம்பூர்ணதேவன் கதைக்கு வருவோம்...

கலியனின் நடவடிக்கைகளை கண்காணிக் சம்பூர்ணதேவனை பூலோகம் செல்லத் திருமால் ஆணையிட்டார் இல்லையா? அவனுக்கும், எமலோகத்தில் வாழ்ந்த பரதேவதை ஒருத்திக்கும் காதல் இருந்து வந்தது. ஏற்கனவே அந்தப் பரதேவதை, அதே எமலோக வீரன் ஒருவனை மணந்து இரு குழந்தைக்குத் தாயும் ஆனவள். அப்படிப்பட்டவள், வீரமும், அழகும் கொண்ட சம்பூர்ணதேவன் மீது காதல் கொண்டாள். அவள் மீது சம்பூர்ணதேவனும் மோகம் கொண்டான். சம்பூர்ணதேவனின் இந்த செய்கை தேவர் குலத்தினருக்குப் பிடிக்கவில்லை. ஆனாலும், அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் அவளுடன் இணைந்தான்.

இப்படி, எமலோகப் பெண் ஒருத்தியுடன் உறவு கொண்டிருந்த சம்பூர்ணதேவனை பூலோகம் செல்லுமாறு திருமால் ஆணையிட்டதால் அவன் சற்று யோசித்தான்.

“என்ன யோசிக்கிறாய் சம்பூர்ணதேவா? உனக்குப் பூலோகம் செல்வதில் விருப்பம் இல்லையா?” என்று திருமால் கேட்டார்.

“அப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லை தேவா. நான் ஆசைப்பட்ட பெண்ணும் என்னுடன் பூலோகம் வரவேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறேன்...”

“யார் அந்த பெண்?”

“அவள் எமலோகத்தைச் சேர்ந்த பரதேவதை. அவளைத்தான் நான் விரும்புகிறேன். அவளும் என்னை நேசிக்கிறாள்...”

“ஏன் இப்படியெல்லாம் உன் மனம் அலைபாய்கிறது? தேவர்குலத்தில் சர்வலட்சணங்களோடு பிறந்த நீ எங்கே? எமலோகத்தில் பிறந்த அந்த பரதேவதை எங்கே? உங்களுக்கு அப்படியென்ன பொருத்தம் இருக்கிறது?”
“தேவா! நீங்கள் சொல்வதன் நியாயம் எனக்கு நன்றாகப் புரிகிறது. ஆனாலும், நான் எந்த ஏற்றத்தாழ்வும் பார்க்காமல் அவள்பால் இணைந்து விட்டேன். அவளைப் பிரிந்திருக்க என் மனம் இடம் கொடுக்கவில்லை. அதனால்தான், அவளும் என்னுடன் வரவேண்டும் என்று கேட்கிறேன். அவளை பூலோகத்தில் என் மனைவியாகவே பிறக்க தாங்கள் அருள் புரிய வேண்டும். எந்தவிதத்திலும் எங்களை சபித்து விடாதீர்கள்...” என்று சொன்ன சம்பூர்ணதேவன், சட்டென்று திருமாலின் காலில் விழுந்து விட்டான்.

திருமாலுக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. சம்பூர்ணதேவன் பரதேவதைக்காக கண்ணீரும் விட்டுவிட்டதால் மனம் உருகினார்.

“சரி... உன் விருப்பப்படியே செய்கிறேன். ஆனால் ஒன்று... நீயும், அவளும் கடும் தவம் செய்ய வேண்டும். உங்கள் தவம் முடியும் போது நான் அங்கே தோன்றுவேன். உங்கள் தகுதிக்கு ஏற்ப வரங்களை அருளுவேன். இப்போதைக்கு அதை மட்டும்தான் நான் சொல்ல முடியும்...” என்று அருளிவிட்டு மறைந்தார் திருமால்.

மனம் தெளிந்த சம்பூர்ணதேவன், பரதேவதையுடன் கடும் தவம் புரிந்தான். அவர்களது தவக்காலம் முடியும்போது அங்கே சிவபெருமானும், திருமாலும் வந்தனர். அவர்களை வரவேற்பதற்காக, ஏற்கனவே அங்கே வந்திருந்தார் தேவேந்திரன்.

இதையறிந்த சம்பூர்ணதேவனின் மனம் மாறியது. பரதேவதை தன்னுடன் பூலோகத்தில் பிறக்க வேண்டும்... அவளுடன் வாழ வேண்டும்... என்று வரம் கேட்பதற்காக தவம் இருக்க ஆரம்பித்தவன், தேவேந்திரனின் பதவி மீது ஆசை கொண்டான். 

‘இந்திரனின் மணிமுடி தரித்து தேவலோகத்தை ஆட்சி செய்தால் எப்படி இருக்கும்...?’ என்ற கற்பனையிலும் மிதக்க ஆரம்பித்தான். தன்னுடன் தவம் இருந்த பரதேவதையிடம் அதுபற்றி கூறி, அதையே திருமாலிடம் வரமாக கேட்க உள்ளதாகக் கூறினான்.

அதைக்கேட்ட பரதேவதை அதிர்ந்தாள். அத்துடன், அவர்கள் இருவரும் பேசிய பேச்சு, அங்கே வந்த சிவபெருமான் மற்றும் திருமால் காதிலும் விழுந்து விட்டது. அதை சம்பூர்ணதேவனும், பரதேவதையும் கவனித்து விட்டனர்.

(தொடரும்...)
Share:

ஞாயிறு, 5 டிசம்பர், 2010

சிவபெருமானைச் சுற்றிய பாசக்கயிறு

திருக்கடையூருக்கு சற்று தூரத்தில் அமைந்திருந்த காட்டுப் பகுதியில் குடில் அமைத்து மிருகண்டு என்ற மகரிஷியும், அவரது மனைவியும் வாழ்ந்து வந்தனர். அவர்களுக்கு குழந்தை ஆசை ஏற்பட்டதால் மிருகண்டு மகரிஷி சிவபெருமானை நோக்கி ஒற்றைக் காலில் தவம் இருந்தார்.

அவரது கடும் தவத்தில் ஈசனும் மனமுருகி அவர் முன் தோன்றினார். அவரிடம் குழந்தை வரம் கேட்டார் மிருகண்டு மகரிஷி.

அந்த வரத்தை கொடுத்த சிவபெருமான், அத்துடன் ஒரு நிபந்தனையையும் விதித்தார். குறைந்த ஆயுளும், நிறைந்த அறிவும் கொண்ட பிள்ளை வேண்டுமா? அல்லது நீண்ட ஆயுளுடன், ஆனால் குறைந்த அறிவும் கொண்ட மகன் வேண்டுமா? என்பதுதான் அந்த நிபந்தனை.

முட்டாளாக 100 வயது வாழ்வதைவிட நிறைந்த அறிவுடன் குறைவான ஆயுள் வாழ்வதே சிறந்தது என்று முடிவெடுத்த மிருகண்டு மகரிஷி, குறைந்த ஆயுளுடன் மெத்த அறிவு கொண்ட குழந்தையைக் கேட்டார். அதற்கு சிவபெருமான், நீ வேண்டியபடியே மகன் பிறப்பான். அந்த குழந்தை 16 ஆண்டுகளே உயிர் வாழும் என்று அருளிவிட்டு மறைந்தார்.
ஒரு வருடம் கழிந்தது.

மிருகண்டு மகரிஷி தம்பதியர்க்கு அழகான ஆண் குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. அந்த குழந்தைக்கு மார்க்கண்டேயன் என்று பெயர் சூட்டி வளர்த்தனர். 


சிவபெருமான் அருளிய வரத்தினால் பிறந்ததாலோ என்னவோ, அவர் மீது மிகுந்து பற்று கொண்டு வளர்ந்தான் மார்க்கண்டேயன். சகல சாஸ்திரங்களையும், வேதங்களையும் படித்துத் தேறினான். எந்தக் கேள்வி கேட்டாலும் அவனிடம் இருந்து சட்டென்று பதில் வந்தது. மகனின் திறமையை எண்ணி பெருமிதம் கொண்டனர் மிருகண்டு தம்பதியர்.

மார்க்கண்டேயன் தினமும் திருக்கடையூர் வந்து, அங்கு அமிர்தகடேஸ்வரராக எழுந்தருளி அருள்பாலிக்கும் சிவபெருமானை தொழுது வந்தான்.

நாட்கள் வேகமாக ஓடின. மார்க்கண்டேயன் வாலிப வயதை அடைந்தான்.
அதுவரை மகனின் திறமையை பார்த்து வியந்து வந்த மிருகண்டு தம்பதியர், அவனது ஆயுள் முடியப் போகிறதே... என்று வருந்தினர்.

உண்மையை அறிந்த மார்க்கண்டேயன், பெற்றோரின் இந்த நிலையைக் காண சகிக்காமல் தனது 15 வயதிலேயே ஒவ்வொரு சிவ தலமாக சென்று 108 சிவ தலங்களை தரிசிக்க எண்ணினான். அதன்படி 107 சிவ ஸ்தலங்களில் வழிபட்டுவிட்டு இறுதியாக தனது 16 வயதில் திருக்கடையூர் வந்தான்.

“அமிர்தகடேஸ்வரரே... நீதான் என்னைக் காப்பாற்ற வேண்டும்“ என்று, அந்த சிவலிங்கம் முன்பு விழுந்து வணங்கி மந்திரங்கள் சொல்லத் தொடங்கினான்.

அந்தநேரம் அவனது உயிரை எடுக்க எமனும் வந்து விட்டான். தனது தவத்தின் வலிமையால் அவனால் எமனைப் பார்க்க முடிந்தது. உடனே, அப்படியே அமிர்தகடேஸ்வரரான லிங்கத்தைக் கட்டியணைத்துக் கொண்டான். 

எமனும் அவன் உயிரைப் பறிக்க தன் பாசக்கயிறை வீசினான். அது சிவலிங்கத்தையும் சேர்ந்து விழுந்தது. கயிற்றை பலமாக இழுத்தான். ஆனால், அவனால் இழுக்க முடியவில்லை.

தன்மீது பாசக்கயிற்றை வீசி இழுத்த எமனைக் கண்டு கோபம் கொண்டார் சிவபெருமான். சட்டென்று லிங்கம் பிளந்து வெளியே வந்தார். 

“காலனே எனக்கும் சேர்த்தா பாசக் கயிறு வீசுகிறாய்?“ கோபத்தில் கர்ஜித்தவர் எமனை எட்டி உதைத்தார். அதன் பின்னரும் கோபம் தணியாமல் தன் கையில் இருந்த சூலாயுதத்தினால் காலனைச் சம்ஹாரம் செய்து, ‘கால சம்ஹாரமூர்த்தி’ ஆனார். 

தொடர்ந்து, மார்க்கண்டேயனை அன்புடன் தடவி, “என்றும் பதினாறாக இருக்கக் கடவாய்“ என்று சிரஞ்சீவி பட்டம் அளித்தார்.

எமன் இறந்தால் பூலோகம் என்ன ஆகும்...? பூமாதேவியால் பூமியின் பாரத்தை தாங்க முடியவில்லை. “இறப்பே இல்லாமல் இருந்தால் எனக்குச் சுமை அதிகமாகும். ஆகையால் எமனுக்கு உயிர்ப் பிச்சை அளியுங்கள்” என்று வேண்டினாள்.

சிவபெருமானும் எமனுக்கு உயிர்ப் பிச்சை அளித்து ஒரு நிபந்தனையும் விதித்தார். 

“யார் என்னிடத்தில் மிக பக்தியாக உள்ளார்களோ அவர்களை வதைக்காதே!” என்பதுதான் அந்த நிபந்தனை.

பின்குறிப்பு : இந்த சம்பவத்தின்படி, திருக்கடையூர் சிவலிங்கத்தின் மேல் பாசக்கயிறு விழுந்து அமுக்கிய தடத்தையும், நீண்ட ஆயுள் வேண்டி இந்த கோவிலுக்கு வருவோரையும் இன்றும் நாம் காணலாம்.

 
 
 
(திருவிளையாடல்கள் தொடரும்)
Share:

அய்யா வைகுண்டர் வரலாறு - 6

6. கடலுக்குள் போன மகன் திரும்ப வருவானா?
 -நெல்லை விவேகநந்தா-
திருச்செந்தூரில் 12 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை வரும் மாசி மகா மகம் அன்று கடல் அலை இழுத்துச் சென்ற முத்துக்குட்டி திரும்ப வரவேயில்லை. ஏற்கனவே படுத்த படுக்கையான நோயாளி அவர் என்பதால், நிச்சயம் இறந்திருக்கக் கூடும் என்று கருதினர், அவரது உறவினர்கள். அதனால், பொன்னுமாடனும், வெயிலாளும், திருமாலையும் அலறி துடித்தனர்.

கடல் அலைகளில் சிக்கித் தவிக்கிறானா? என்று முத்துக்குட்டியின் பெற்றோர், அந்த நீல வண்ணக் கடலையே கண்ணீரும் கம்பலையுமாக மிரட்சியுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால், முத்துக்குட்டி அவர்களது கண்ணில் தென்படவே இல்லை.

மணித்துளிகள் வேகமாக கரைந்தன. அழுது அழுது ஓய்ந்துபோன வெயிலாள், அதற்குமேல் அழத் தெம்பின்றி அங்கேயே சுடும் வெயிலில் அமர்ந்து விட்டார். பொன்னுமாடன் நாடாரும் விக்கித்துப் போய்தான் நின்றார். ஒரே மகன் என்று செல்லமாக வளர்த்தேனே... நோய் குணமாகும் என்று வந்த இடத்தில், அவனை இப்படி பறிகொடுத்து நிற்க வேண்டியதாகி விட்டதே... என்று, மனதிற்குள் விம்மி விம்மி அழுததால் அவரது கண்களும், கன்னங்களும் வீங்கிப் போயின. திருமாலையின் நிலையும் அப்படியே! தலைவிரி கோலத்தில் அழுது அழுது அவளும் ஓய்ந்து போய்விட்டாள்.

சுடும் கதிரவன் ஓய்வெடுக்கச் செல்லும் மாலைப் பொழுதும் வந்தது. முத்துக்குட்டியின் உடல் கூட கரை ஒதுங்கவில்லை. கடல் அலைகளின் ஆக்ரோஷமும் குறைந்தபாடில்லை.

நோய்வாய்ப்பட்டவனைக் கடல் அலை இழுத்துச் சென்று விட்டது என்பதை அறிந்த, செந்தூர் மாசித் திருவிழாவுக்கு வந்த பக்தர்கள் கூட்டமும் சற்று மிரண்டுதான் போனது. அலை அடித்துக் கொண்டுப் போனவர் யாரோ... எவரோ... என்று அனுதாபத்துடன் பேசியபடி அங்கிருந்து அகன்று கொண்டிருந்தனர்.

அன்று இரவு முழுவதும் பரபரப்புடன் நகர... மறுநாளும் வந்தது. முத்துக்குட்டியின் உடல் எங்கேயாவது கரை ஒதுங்கி இருக்கிறதா? என்று அவரது உறவினர்கள் அலைந்து திரிந்து தேடினார்கள். அன்று மாலைநேரம் வரை தேடியும் எந்த பயனும் இல்லை.

நம்பிக்கை இழந்து போனார்கள் முத்துக்குட்டியின் உறவினர்கள். “இதற்கு மேல் இங்கே நாங்கள் எல்லாம் இருக்க முடியாது. பிள்ளை குட்டிகளை விட்டுவிட்டுதான் இங்கே வந்தோம். கிட்டதட்ட 10 நாட்கள் ஆகிவிட்டது. இன்னும் நான்கைந்து நாட்களில் ஊருக்கு வராவிட்டால் எங்களது சொந்தங்களும் இப்படித்தான் எங்களைத் தேடி அலைய வேண்டியது இருக்கும்...” என்று கூறிய அவர்கள், சாமித்தோப்பு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.

"போனவன் போனவன்தான்; திரும்ப வரமாட்டான்... அதனால், நாம் ஊருக்கு திரும்பி விடுவோம்..." என்று, முத்துக்குட்டியின் உறவினர்கள் முடிவெடுத்த போது, அவரது அன்னை வெயிலாள் மட்டும், மகன் நிச்சயம் வருவான் என்ற நம்பிக்கையில் வீடு திரும்ப மறுத்தார்.

அவரது மனஉறுதியைப் பார்த்த உறவினர்கள் சிலர் மட்டும் அவருடன் திருச்செந்தூரில் தங்க... மற்றவர்கள் சாமித்தோப்பு நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தனர்.

பொன்னுமாடன் கூட மகன் இறந்து இருப்பான் என்று நம்பிய அதே வேளையில், வெயிலாள் மட்டும், முத்துக்குட்டி நிச்சயம் உயிரோடு வருவார்... என்ற அதீத நம்பிக்கையில் இருந்தார். மகனைப் பறிகொடுத்த வேதனையில் அவர் இப்படியெல்லாம் புலம்புவதாக நினைத்தார்கள். இருந்தாலும், அந்த அன்னையின் வாய்ச்சொல் பலித்துவிடாதா? என்ற நப்பாசையில் ஓரிரு உறவினர்கள் மட்டும் தங்கிக் கொண்டனர்.

மூன்றாவது நாளும் வந்தது. அன்று, ஆதவன் உறக்கம் கலைந்து எழுவதற்கு முன்பாகவே, செந்தூர் கடற்கரையில் மகன் வருவான்... மகன் வருவான்... என்று கடல் அலைமேல் விழி வைத்து காத்துக் கொண்டிருந்தார் வெயிலாள் அம்மையார். அன்னம், தண்ணீர் காணாத அவரது உடல் நோயாளி போல் சோர்ந்து போய் காணப்பட்டது. நேரம் செல்லச் செல்ல கதிரவன் வழக்கம்போல் சுட ஆரம்பித்தானே தவிர, முத்துக்குட்டி வருவதற்கான எந்த அறிகுறியும் தெரியவில்லை. 

அந்த நேரத்தில் வெயிலாளே எதிர்பார்க்காத அதிசயம் நிகழ்ந்தது.
ஆம்... கடல் அலைகளால் இழுத்துச் செல்லப்பட்டு காணாமல் போன முத்துக்குட்டி, மஞ்சள் குளித்து புதுப்பொலிவுடன் தவழ்ந்து வந்த கதிரவனின் பளிச்சிடும் பின்னணியில் வந்து கொண்டிருந்தார். கடல் அலைகளை கிழித்துக் கொண்டு அவற்றுக்கு நடுவே நடந்து வந்தார் அவர்.

“கடலை மிகத்தாண்டிக் கரையதிலே செல்லும் முன்னே
தேவாதி தேவரெல்லாம் திருமுறையம் இட்டனரே
ஆவலாதியாக அபயமிட்டர் தேவரெல்லாம்
வைகுண்டருக்கே அபயம் முறையம் இட்டார் மாதேவர்
கைகண்ட ராசருக்குக் காதிலுற அபயமிட்டார்
தேவாதி தேவரெல்லாம் பூச்சொறிய
கடலன்னை கைதாங்கி கரையில் விட்டது முத்துக்குட்டியை...
இல்லையில்லை... வைகுண்டரை!” 

- என்று, அய்யா வைகுண்டர் கடல் மீது நடந்து வந்த காட்சி பற்றி அகிலத்திரட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

இறந்திருப்பான் என்று கருதிய மகன் உயிரோடு, அதுவும் கடல் அலைகள் மீது நடந்து வரக்கண்ட வெயிலாளுக்கு அவரது கண்களையே நம்ப முடியவில்லை. காண்பது நிஜமா? அல்லது கனவா? என்றுகூட எண்ணினார்.

உண்மையிலேயே முத்துக்குட்டிதான் வருகிறார் என்பதை உணர்ந்த அவர், ஓடோடிச் சென்று மகனை ஆரத் தழுவினார். அவரது கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருகியது.

"மகனே முத்துக்குட்டி... இரண்டு நாளா எங்கே போய் இருந்தாய்? உன்னைப் பார்க்காமல் உயிர் துறக்கும் முடிவுக்கே வந்து விட்டேனே..." என்று வெயிலாள் புலம்பியபோது, முத்துக்குட்டி முகத்தில் எந்தவித சலனமும் தெரியவில்லை.

"அம்மா! இப்போது நான் முத்துக்குட்டி இல்லை. இன்று முதல் நான் வைகுண்டன் ஆகிவிட்டேன். இனி, நான் உனக்கு மட்டும் மகனில்லை. இந்த உலகில் உள்ள அத்தனை தாய்களுக்குமே நான் மகன். திருமாலின் அவதாரமாக வந்துள்ள நான், கலி என்னும் நீசனை அழிக்கவே வந்திருக்கிறேன்..." என்று முத்துக்குட்டி சொல்லச் சொல்ல வெயிலாளும், அவருடன் இருந்த உறவினர்களும் வியப்பின் உச்சத்திற்கேச் சென்று விட்டனர்.

(தொடரும்...)
Share:

திங்கள், 22 நவம்பர், 2010

சூப்பர் ஸ்டார் சுட்டிக்காட்டிய பிகரு...

 அந்த பொண்ணு மாடர்ன் கேர்ளு. அவ மேல அவனுக்கு ஒரு கண்ணு. ஒரு நாளு பொறந்தது ஆசை. அடுத்தநொடியே பாடவும் ஆரம்பித்துவிட்டான், இப்படி...

பல்லவி

இவ தானா?
இவ தானா?
அன்று
சூப்பர் ஸ்டாரு
சுட்டிக்காட்டிய
சூப்பர் பிகரு இவ தானா?

கவியரசர்
கிறங்கிப்போன
கில்மா இவ தானா?

சரணம் - 1

ப்ளவுசு போயி டாப்சுக்கு மாறிட்டா
பட்டன் மறந்து ப்ரீயா ஆயிட்டா

தங்கம் விலை மலையேறியாச்சு
வகை வகையா பேஷன் வந்தாச்சு
இவளும் மாறிட்டா
ஓல்டு கல்ச்சருக்கு
டாட்டா, பை&பை காட்டிட்டா...

சரணம் - 2
 
ப்ளுயண்டா வந்து பாயும் இங்கிலீசு
இவ சிரிச்சாலே எளச்சுப் போகுது
தகிடதத்தோம் போடும் டமிலு
போன இடம் எப்பவோ மறந்துபோச்சு...

ஹீல்சுக்கு டைவ் ஆச்சு இவ லெக்கு
அதுக்கு இல்லாம போச்சு இலக்கு
குட்டையும் நெட்டையாச்சு
ஓட்டையும் ஒய்யாரமாச்சு
சிங்கார தமிழும்
சென்னைத் தமிழும் கலந்தாச்சு
இவ மனசு மட்டும் தனியாச்சு

சரணம் - 3

கட்டிங்...
கூல்டிரிங்...
புட்டிங்...
எல்லாமே நியூ பேஷனாச்சு...

லோ நெக்கும்
ஹை டெக்கும்
இவ "ஐ" ஆச்சு...

ஹேர் ப்ரீயும்
பெர்சனலும்
ஓப்பன் ஆச்சு...

கல்ச்சரா...
அது என்ன?
கேட்கும் காலம் பொறந்தாச்சு
வெட்கமும் போயே போயாச்சு
கூப்பிடும் தூரத்தில்
எல்லாமே வந்தாச்சு...

சரணம் - 4

கூசும் அங்கமெல்லாம்
டாட்டூஸ் குத்தியாச்சு
அடிக்கடி கெமிஸ்டிரியும்
ஒர்க்கவுட் ஆயாச்சு!

எல்லாமே ஊ லா... லா... லா...
எங்கும் லா... லா... லா...

நீயும் வாடி பியூட்டி
நாமும் போகலாம் ஊட்டி
அங்கே பண்ணலாம் லூட்டி - அதுக்கு
இப்பவே நான் ரெடி?

 ஆக்கம் : கவிஞர் நெல்லை விவேகநந்தா
 
Share:

வெள்ளி, 19 நவம்பர், 2010

பிரசவமாகும் ஒரு சினிமா பாடல்!



இது எனது 150-வது இடுகை! 
வனுக்கு அழகான அத்தைப் பெண் ஒருத்தி இருக்கிறாள். சின்ன வயதிலேயே அவளுக்கு இவன்தான், இவனுக்கு அவள்தான் என்று பேசி முடித்துவிட்டார்கள் பெரியவர்கள். அதனால்தான் என்னவோ, தன் முறைப்பெண்ணை உரிமையோடு அழைக்கிறான், திருமணம் செய்ய.

பல்லவி

அழகே
அத்த மகளே
நீ ஏஞ்சலா?
நான் உன் ஊஞ்சலா?

இங்கே கொஞ்சம் வா - என்
மஞ்சம் கொள்ளை கொள்ள வா...

நித்தம் உன்னை அள்ளவா?
முத்தத்தால் கிள்ளவா?

ஆமாம் புள்ள...
உண்மைய சொல்லு புள்ள
அதுக்கு ஏன்
வெட்கம் உனக்குள்ள...

சரணம் - 1

தென்றல் வீசும் நேரத்தில்
புயலுக்கு என்ன வேலை?
சோலை கொண்ட கானகத்தில்
நமக்கு நல்ல வேளை!

கொஞ்சிப்பேச இருக்கு நோக்யா
நேரம் காலம் பார்க்காம - நீ
என்னை எப்பவும் நோக்கியா!

சரணம் - 2

மின்னும் வைரம்கூட தோத்துப்போச்சு
உன் அழகு எப்போ வெட்ட வெளிச்சமாச்சு?

முறைப்பையன் நான் இங்கிருக்க
ஊரைக் கூட்டி என்ன கேட்க?

ஆட்டு நீயும் தலைய
நானும் போடுறேன் மூணு முடிச்ச...

சரணம் - 3

கனவு வந்தா களவும் மறந்துபோகும்
நனவு வந்தா பேச்சும் நின்னுபோகும்

ஒட்டுமொத்த மாயமும் உனக்குள்ள...
வேட்டு வெச்சுபுட்டியே எனக்குள்ள...

சரணம் - 4

தூக்கம் போயி நாளாச்சு
நீயும் நானாச்சு
நானும் நீயாச்சு
வேறு என்ன சொல்ல பொட்டப்புள்ள?
உடனே நீயும் என்ன அள்ளுபுள்ள


- நெல்லை விவேகநந்தா
Share:

செவ்வாய், 16 நவம்பர், 2010

அய்யா வைகுண்டர் வரலாறு - 5


5. விதவையை மணந்ததால் வந்த வினை
 -நெல்லை விவேகநந்தா-

ருநாள் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் உள்ள அகஸ்தீஸ்வரத்தை அடுத்த புவியூர் என்ற கிராமத்திற்கு தொழில் நிமித்தமாக சென்றார் முத்துக்குட்டி. அங்கு திருமாலை என்ற பெண் அவருக்கு அறிமுகமானார். அந்தப் பகுதியில் உள்ள ஊரல்வாய்மொழி என்ற ஊரைச் சேர்ந்த ஒருவரோடு திருமணம் ஆகி விதவை ஆன அந்தப் பெண்ணுக்கு 2 குழந்தைகளும் இருந்தனர்.

ஒரு விதவைப் பெண்ணுக்குத்தான் வாழ்க்கை கொடுக்க வேண்டும் என்ற புரட்சி எண்ணம் கொண்ட முத்துக்குட்டி, திருமாலையை திருமணம் செய்ய முடிவு செய்தார். திருமாலையும் அதற்கு இசைந்தார். தனது விருப்பத்தைப் பெற்றோரிடம் கூறினார் முத்துக்குட்டி. இதைக் கேட்ட பெற்றோர்கள் அதிர்ச்சியடைந்தனர். மகனின் திருமண முடிவை எதிர்த்தனர். பெற்றோரை எதிர்த்துத் திருமாலையை திருமணம் செய்து இல்லறத்தில் இணைந்தார் முத்துக்குட்டி. 

திருமாலையுடன் இல்லறத்தில் இணைந்த முத்துக்குட்டி, பனை ஏறும் தொழிலில் போதிய வருமானம் கிடைக்காததால் குடும்பம் நடத்த முடியாமல் தவித்தார். பனை மரத்தில் இருந்து கிடைக்கும் பதனீரை சமஸ்தான கைக்கூலிகள் பறித்துச் சென்றதால் பல நாட்கள் குடும்பத்தோடு பட்டினி கிடக்கவும் நேர்ந்தது. பெற்றோரை எதிர்த்து விதவைப் பெண்ணை மணம் முடித்ததால், அவருடைய உறவினர்கள் யாரும் அவருக்கு உதவ முன்வரவில்லை.

பெற்றெடுத்த ஒரே பிள்ளை படும் கஷ்டத்தை தாங்க முடியாத முத்துக்குட்டியின் பெற்றோர், அடுத்துத் தங்களை மாற்றிக் கொண்டனர். மகனையும், மருமகளையும் ஏற்றுக்கொண்டனர். 

அவ்வாறு பிரிந்து கிடந்த குடும்பங்கள் ஒன்றாக இணைந்த போதுதான் பெரும் சோதனையும் ஏற்பட்டது. திடீரென்று மர்ம நோய் தாக்கி உடல் மெலிந்து படுத்த படுக்கை ஆனார், இளைஞரான முத்துக்குட்டி. என்ன நோய் தாக்கி இருக்கிறது என்பதை அவருக்கு சிகிச்சை அளித்த நாட்டு மருத்துவர்களால் உறுதி செய்ய இயலவில்லை. பல்வேறு வைத்தியர்களிடம் அழைத்துச் சென்றும் முத்துக்குட்டியின் நோய் மட்டும் தீர்ந்தபாடில்லை.

”வந்தவள் நேரம் சரியில்ல. ஏற்கனவே, புருசனை விழுங்கியவள்தானே... அதனால்தான் முத்துக்குட்டிக்கு இப்படி ஆகிவிட்டது... எல்லாம் விதவையை மணந்ததால் வந்த வினை... ” என்று முத்துக்குட்டியின் உறவினர்களும், நண்பர்களும் திருமாலையைக் குறை சொல்லத் தொடங்கினர்.

நாட்கள் வேகமாக நகர்ந்தன. முத்துக்குட்டி படுத்த படுக்கையாகவே கிடந்தார். அவரது மரணம் நெருங்கியது எல்லோருக்கும் நன்றாகவே தெரிந்தது. அந்தச் சூழ்நிலையில்தான், 12 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை வரும் மாசி மகா மகம் வந்தது.

ஒருநாள் வெயிலாளின் கனவில் தோன்றிய திருமால், திருச்செந்தூரில் நடக்க உள்ள மாசித் திருவிழாவில் கடலில் முத்துக்குட்டியைப் புனித நீராட வைத்தால் முத்துக்குட்டியின் நோய் சரியாகிவிடும் என்று கூறிவிட்டு மறைந்தார்.

“வந்து சொன்ன உத்தரவை மகனே நீ கேளு என்று
விந்து வழிக் கிளையோர் மிகுவாகக் கேட்டிருக்க
சொல்லுகிறாள் அந்த சொற்பனத்தை அன்போரே
நல்லுறவாய்க் கேளுமென்று நவிலுகிறாள் அன்போரே
ஆயிரத்து எட்டு ஆண்டு இதுவாம் இவ்வருடம்
மாசியென்னும் மாதமிது வாய்த்த தேதி பத்தொன்பது
இம்மாதம் இத்தேதி ஏற்ற திருச்செந்தூரில்
நம்மாணைக் கொடியேற்றி
நல்ல திருநாள் நடக்கும்
அங்கு உன் மகனை அழைத்து வருவாயானால்
எங்குளோரும் அறிய இப்பிணியும் தீர்த்து
நல்ல பேறும் கொடுப்போம்
நம் ஆணை தப்பாது...”
- என்று இதுகுறித்து அகிலத்திரட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

கனவு கலைந்து எழுந்த வெயிலாள் அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை. அதுபற்றி கணவரிடம் கூறினார். மறுநாளே, அறுபடை நாயகன் முருகப்பெருமான் அருள்பாலிக்கும் திருச்செந்தூர் செல்ல பொன்னுமாடன் நாடாரும், வெயிலாளும் ஏற்பாடுகளைச் செய்தனர்.
சாமித்தோப்பில் இருந்து 80 மைல் தொலைவில் உள்ள திருச்செந்தூர் செல்ல ஒன்று... வண்டி பூட்டி செல்ல வேண்டும் இல்லை கால்நடை பயணம்தான்.

திருவிதாங்கூர் சமஸ்தான கெடுபிடிகளால் வண்டி பூட்டி செல்ல முடியாது என்பதால், தூளி கட்டி அதில் முத்துக்குட்டியைக் கிடத்தி, வெயிலாளும், திருமாலையும் தூக்கிக் கொண்டனர். அவர்களுக்குத் தேவையான ஒரு வார உணவையும் கட்டிக் கொண்டனர். பொன்னுமாடனும் அவரது உறவினர் சிலரும் சேர்ந்து புறப்பட்டனர்.
சில நாள் பயணத்திற்கு பிறகு ஒருவழியாக திருச்செந்தூர் வந்து சேர்ந்தனர்.

அன்று மாசி 19-ந் தேதி (தமிழ் வருடப்படி 1008-ம் ஆண்டு). அன்றுதான் மகா மகம்.

திருச்செந்தூர் கடலில் புனித நீராட, தூளியில் படுத்துக் கிடந்த முத்துக்குட்டியைத் தூக்கி நிறுத்தினர். சிறிய பாத்திரத்தில் கடல்நீரை மொண்டு முத்துக்குட்டியின் மீது ஊற்றினர். அப்போதுதான் அவர்கள் எதிர்பார்க்காத அந்த சம்பவம் நடந்தது. திடீரென்று நோய் நீங்கியதுபோல் எழுந்து நின்றார் முத்துக்குட்டி. நேராக கடலுக்குள் நடந்து சென்றார். அப்போது வேகமாக வந்த அலை ஒன்று முத்துக்குட்டியை வாரி சுருட்டிக் கொண்டு சென்றது. அதை நேரில் கண்ட முத்துக்குட்டியின் உறவினர்கள் திகைத்துப் போனார்கள்.

(தொடரும்...)
Share:

கன்னிப்பெண் கேட்ட சீதனம்

 
பானாசுரன் எனும் அரக்கன் மிகுந்த பலம் கொண்டவனாக மாற விரும்பி அதற்காக சிவபெருமானை வேண்டித் தவம் இருந்தான்.

பானாசுரனின் சீரிய தவம் ஈசனின் மனதைக் கரைத்தது. அவன் முன்பு தோன்றினார். 

“பக்தா! உன் வேண்டுதல் என்ன? எதற்காக என்னை நோக்கி தவம்?”

“தங்களிடம் வரம் வேண்டிதான் இந்த தவம் அய்யனே...”

“என்ன வரம் வேண்டும்? நீயே கேள்...”

“எந்த ஆண் மகனாலும் எனக்கு அழிவு ஏற்படக்கூடாது. ஒரே ஒரு கன்னிப்பெண் தவிர, வேறு எவருக்குமே போரில் என்னை வெல்லும் தகுதி இருக்கக் கூடாது...” என்று வரம் கேட்டான் பானாசுரன்.

சிவபெருமான்,  அவன் கேட்ட வரத்தைத் தந்து மறைந்தார்.

ஈசனிடம் பெற்ற வரத்தின் மூலம் மிகுந்த பலசாலி ஆன பானாசுரன் மனிதர்கள் மட்டுமின்றி தேவர்கள், முனிவர்கள் எல்லோருமே தனக்கு அடிமை என்று மமதை கொண்டான். அவர்களைப் பலவாறு துன்புறுத்தத் தொடங்கினான்.

அசுரனின் கொடுமை தாங்க முடியாத தேவர்களும், முனிவர்களும் அன்னை பராசக்தியிடம் இது குறித்து முறையிட்டனர். அவனை அழித்துத் தங்களைக் காப்பாற்றும்படி வேண்டினர். அவளும் அவர்களின் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதாக உறுதியளித்தாள்.

நாட்கள் வேகமாக நகர்ந்தன. தேவர்களுக்கும், முனிவர்களுக்கும் உதவுவதாக வாக்களித்த அன்னை பராசக்தி ஒரு கன்னிப் பெண்ணாகப் பூமியில் அவதரித்தாள். தென் தமிழகத்தில் முக்கடல் சங்கமிக்கும் குமரிமுனையில் நின்றபடி தவம் புரிந்தாள்.

கன்னியாகுமரி அருகே உள்ள சுசீந்திரத்தில் கோவில் கொண்டுள்ள தாணுமாலயன் (சிவபெருமான்). அவளை முறைப்படி திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டார். தனது விருப்பம் பற்றி பராசக்தியிடம் கூற... அவளும் திருமணத்திற்குச் சம்மதித்தாள்.

இதையறிந்த தேவர்களும், முனிவர்களும் வேறு மாதிரியாக சிந்தித்தனர். கன்னிப்பெண்ணாக அவதரித்த பராசக்திக்கு கல்யாண ஆசை வந்து  திருமணமும் நடந்து விட்டால் பானாசுரனை அழிக்கும் எண்ணம் மாறிப் போய்விடும் என்று அஞ்சினர். 

துபற்றி ஈசனிடம் கூறத் துணிவில்லாததால் நாரதரிடம் உதவி வேண்டினர். அவரும் அவர்களுக்கு உதவுவதாக வாக்களிக்க, மகிழ்ச்சியுடன் திரும்பினர்.

தொடர்ந்து, நாரதரே அன்னை பராசக்தி சார்பில் தாணுமாலையனை சந்தித்து, திருமணம் சம்பந்தமாக பேசினார். தன்னை மணக்க இரு நிபந்தனைகளை பராசக்தி விதித்து இருப்பதாக அப்போது தாணுமாலையனிடம் அவர் கூறினார்.

“என்ன நிபந்தனை அவை? ” என்றார் தாணுமாலையன்.

“கன்னிப்பெண்ணை மணக்க வேண்டும் என்றால் சீர்வரிசைப் பொருட்களாக கண் இல்லாத தேங்காய், காம்பு இல்லாத மாங்காய், நரம்பு இல்லாத வெற்றிலை, கணு இல்லாத கரும்பு, இதழ் இல்லாத பூ ஆகியவற்றை சீதனப் பொருட்களாக கொண்டுவர வேண்டும். இது முதல் நிபந்தனை”.

“அடுத்தது...?”

“சுவாமி! சூரிய உதயத்தில் திருமணம் நடைபெற வேண்டும். அதற்கு ஒரு நாழிகை முன்பாகவே மாப்பிள்ளை மணவறைக்கு வந்து சேர்ந்து விட வேண்டும். இவைதான் அன்னை பராசக்தியின் நிபந்தனைகள்”.

“சரி... நானும் அதை ஏற்றுக் கொண்டேன் என்று பதில் சொல்லிவிடும்” என்று நாரதரிடம் கூறினார் ஈசன்.

திருமணத்திற்காக குறித்த நாளும் வந்தது. அன்னை பராசக்தி கூறியபடி சீர்வரிசைப் பொருட்களை தேடிக் கண்டுபிடித்து வரவழைத்து விட்டார் ஈசன். அவற்றைக் கன்னியாகுமரிக்கு அனுப்பி வைத்தார். சரியான நேரத்திற்குள் மணவறைக்குச் சென்றுவிட வேண்டும் என்ற வேகத்தில் தாணுமாலயனும் குமரிக்குப் புறப்பட்டார்.

ஏற்கனவே நிபந்தனை என்ற பெயரில் கலகத்தை ஆரம்பித்து வைத்த நாரதர், தாணுமாலையன் செல்லும் வழியில் சேவல் உருவெடுத்து கொக்கரக்கோ... என்று கூவினார்.

‘முகூர்த்த நேரம் தவறி, இப்போதே விடிந்துவிட்டதே. பராசக்தி சொன்னபடி கன்னியாகுமரிக்கு செல்ல முடியாதே...’ என்று தவித்த தாணுமாலயன், வேறு வழியின்றி வந்த வழியே  சுசீந்திரத்திற்கே திரும்பி விட்டார்.

அதேநேரம், தன்னைத் திருமணம் செய்து கொள்ள சிவபெருமான் வருவார் என் நம்பிக்கையில் பராசக்தி. நின்றபடியான தனது தவத்தைத் தொடர்ந்தாள்.

இதற்கிடையில், கன்னிப்பெண்ணான பராசக்தி குமரிமுனையில் தவம் இருப்பதை அறிந்த பானாசுரன், தன்னைத் திருமணம் செய்து கொள்ளுமாறு அவளுக்கு தூது அனுப்பினான். அவனது கோரிக்கையை நிராகரித்த பராசக்தி, ‘ஒரு அசுரனுக்கு இவ்வளவு தைரியமா?’ என்று பொங்கியெழுந்தாள்.

ஆனால், பானாசுரனோ, திருமணம் செய்தால், பராசக்தியைத்தான் திருமணம் செய்து கொள்வேன் என்று ஒற்றைக்காலில் நின்றான். எப்படியாவது அவளைத் திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று முடிவெடுத்த அவன், அதற்காக அவளை கடத்திக் கொண்டு வர முடிவு செய்தான்.

ஒருநாள் பராசக்தியைக் கடத்திச் செல்ல முயன்றான். ஆக்ரோஷமாக பொங்கியெழுந்தாள் தேவி. தேவர்கள், முனிவர்கள் எதிர்பார்த்தது போலவே இருவருக்கும் போர் மூண்டது. இறுதியில், பானாசுரனை வதம் செய்தாள் பராசக்தி. தேவர்களும், முனிவர்களும் பூமாரி பொழிந்து பராசக்தியை வாழ்த்தினர்.

பானாசுரனை அழித்த பிறகும் குமரி முனையில் தனது தவத்தைத் தொடர்ந்தாள் பராசக்தி. அவளது தவம் இன்றும் தொடர்வதாக நம்பிக்கை உள்ளது. தவத்திலிருக்கும் பராசக்திதான் குமரி பகவதி அம்மனாக நமக்கு அருள் புரிந்து கொண்டிருக்கிறாள்.

அன்னை பராசக்தி குமரி முனையில் நின்றபடி தவம் புரிந்த பாறை ‘ஸ்ரீபாறை’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. சுவாமி விவேகானந்தர் பாறைக்கு எதிரே இது உள்ளது.

 விவேகானந்தர் பாறைக்கு எதிரே ‘ஸ்ரீபாறை’

பின்குறிப்பு : அன்னை பராசக்திக்குத் திருமண சீர்வரிசைப் பொருட்களாக தாணுமாலையன் அனுப்பி வைத்த கண் இல்லாத தேங்காய், காம்பு இல்லாத மாங்காய், நரம்பு இல்லாத வெற்றிலை, கணு இல்லாத கரும்பு, இதழ் இல்லாத பூ ஆகியவையே பல்வேறு நிறம் கொண்ட மணல்களாக இன்றும் குமரி கடற்கரையில் கிடப்பதாக நம்பிக்கை.

(திருவிளையாடல்கள் தொடரும்)
Share:

திங்கள், 8 நவம்பர், 2010

பிரம்படி பெற்ற இறைவன்

 
திடீரென்று வைகை ஆற்றில் பெரும் வெள்ளம். 

மதுரையில் வைகைக் கரையோரம் அமைந்திருந்த பகுதிகள் எல்லாம் வெள்ளத்தில் இழுத்துச் செல்லப்பட்டன.

இந்த வெள்ளப்பெருக்கு மதுரையை ஆண்ட பாண்டிய மன்னனையும் திடுக்கிடச் செய்து விட்டது.

வீட்டுக்கு ஒரு ஆண் மண்வெட்டியுடன் புறப்பட்டால்தான், கட்டுக்கடங்காமல் ஓடும் வெள்ளத்திற்கு அணை போட முடியும் என்பதால், மன்னனிடம் இருந்து உடனடியாக உத்தரவு பறந்தது. வீட்டிற்கு ஒரு ஆண் மண்வெட்டியை எடுத்துக் கொண்டு வெள்ளப்பெருக்கை கட்டுப்படுத்த புறப்பட்டனர்.

ந்த மதுரை மாநகரில் வந்தியம்மை என்ற முதிய பெண்மணி, புட்டு விற்று தனியாக பிழைப்பு நடத்தி வந்தாள். தினமும் புட்டை விற்க ஆரம்பிக்கும் முன்பு, முதல் புட்டை சிவபெருமானுக்கு படைப்பது இவளது வழக்கம். சிவபெருமான் மீது அந்த அளவுக்கு பக்தி கொண்டிருந்தாள்.

வைகையில் ஏற்பட்ட வெள்ளப் பெருக்கைக் கட்டுப்படுத்த வந்தியம்மையின் பொருட்டு செல்ல ஆண்கள் யாரும் இல்லை. ஆனாலும், அவளை அந்த பணியில் ஈடுபடச் செய்ய உத்தரவு மட்டும் வந்துவிட்டது.

முதியவளான என்னால் என்னச் செய்ய முடியும்? என்று, தினமும் தான் வணங்கும் சிவபெருமான் முன்பு கண் கலங்கினாள். அவளது கண்ணீர் அந்த இறைவனையே உருக வைத்து விட்டது.

அப்போது, “அம்மா...” என்று யாரோ அழைக்கும் சத்தம் கேட்டு வீட்டிற்கு வெளியே வந்து பார்த்தாள்.

அங்கே ஒரு இளைஞன் நின்று கொண்டிருந்தான். ஆம்... அந்த இளைஞன் வேறுயாருமில்லை. சிவபெருமான் தான்!

அம்மா, ங்களுக்காக நான் வெள்ளப் பெருக்கைத் தடுக்கச் செல்கிறேன். அதற்குக் கூலியாக எனக்கு நீ புட்டு தர வேண்டும்” என்று கேட்டார் இளைஞன் உருவில் இருந்த சிவபெருமான்.
ந்தியம்மையும் அதற்கு சம்மதித்தாள். 

அவள் கொடுத்த சிறிதளவு புட்டை அங்கேயே வாங்கி சாப்பிட்டு விட்டு, கையில் மண்வெட்டியுடன் வைகைக் கரையை அடைக்க புறப்பட்டார் சிவபெருமான்.

அங்கே, வெள்ளப் பெருக்கை கட்டுப்படுத்தும் பணியில் ஏராளமான ஆண்கள் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்தனர். பாண்டிய மன்னனின் ஆட்கள் பணிகளை முடுக்கி விட்டுக் கொண்டிருந்தனர். 

மன்னனும் பணிகள் எப்படி நடக்கிறது என்று பார்வையிட்டுக் கொண்டே வந்தான்.

ஓரிடத்தில் ஒரு இளைஞன் மண்வெட்டியை ஓரமாக வைத்து விட்டு வேலை செய்யாமல் தூங்கிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்த மன்னனுக்கு கோபம் பொத்துக் கொண்டு வந்தது. நேராக அவனை நோக்கிச் சென்றான்.
அந்த இளைஞன் வேறு யாருமல்ல. புட்டுக்காக மண் சுமக்க வந்த சிவபெருமானேதான். மன்னன் அருகே வந்து நிற்பது கூட தெரியாமல் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். 

ஏற்கனவே கோபத்தின் உச்சியில் இருந்த மன்னன், அருகில் கிடந்த பிரம்பை எடுத்து சிவபெருமானை ஓங்கி அடித்தான். அந்த அடி பிரபஞ்சத்தில் உள்ள எல்லா உயிர்களிடமும் எதிரொலித்தது. அடித்த மன்னனுக்கும் வலித்தது.

பிரம்பைக் கீழே போட்டபடி அந்த இளைனைப் பார்த்தான் மன்னன். அப்போதுதான், அந்த இளைஞன் சிவபெருமான் என்பதை உணர்ந்தான் மன்னன். 

அவன் தவறை உணர்ந்த அடுத்த நொடியே இறைவனும் மறைந்து விட்டார். தான் புட்டு வாங்கி உண்ட வந்தியம்மைக்கு முக்தியும் அளித்தார்.

உலக உயிர்கள் அனைத்தும் நானே... என்ற தத்துவத்தை உணர்த்த சிவபெருமான் நிகழ்த்திய 61-வது திருவிளையாடல் இது.

இந்த வரலாற்றுச் சம்பவத்தை நினைவு கூறும் வகையில் ஆண்டு தோறும் மதுரை மாநகரிலுள்ள மீனாட்சி அம்மன் கோவிலில் நடைபெறும் ஆவணி மூல உற்சவத்தில் இறைவன் பிரம்படிபட்ட நிகழ்வு புட்டுத் திருவிழாவாக இடம் பெறுகிறது. இந்த திருவிழா நடைபெறும் மதுரை - ஆரப்பாளையம்  அருகேயுள்ள வைகை கரையோரம் அமைந்துள்ள பகுதியை இன்றும் ‘புட்டுத்தோப்பு’ என்றே அழைக்கின்றனர்

(திருவிளையாடல்கள் தொடரும்)


Share:

சனி, 6 நவம்பர், 2010

செவ்வாய் கிரகத்தில் உங்கள் பெயரை பதியலாம்

 பூமியில் இருந்து பல கோடி மைல் தொலைவில் உள்ளது செவ்வாய் கிரகம். சந்திரனுக்கு அடுத்தப்படியாக மனிதன் அதிக ஆர்வம் காட்டும் கிரகம் இதுதான்.

பூமியை விட்டால், அடுத்து மனிதன் குடியேற தகுதியான இடம் இந்த செவ்வாயாகத்தான் இருக்க வேண்டும் என்பது விஞ்ஞானிகளின் எதிர்பார்ப்பு. இதற்காக அமெரிக்காவின் நாசா விண்வெளிக்கழகம் பல ஆயிரம் கோடிகளை செலவு செய்து பல்வேறு முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகிறது.

இப்போதைய நிலவரப்படி செவ்வாயில் மனிதன் வாழ்வதற்கான சூழ்நிலைகள் இல்லை என்று தெரிய வந்தாலும், அதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் இருக்கலாம் என்றே கணிக்கின்றனர் விஞ்ஞானிகள்.
செவ்வாய் கிரகத்தை சென்றடைய சில வருடங்கள் பயணிக்க வேண்டும் என்பதால், அந்த கிரகத்தை பற்றிய ஆராய்ச்சியில் முழுமையான முன்னேற்றங்கள் இதுவரை ஏற்படவில்லை.

என்றாலும், இந்த கிரகம் தொடர்பாக நாசா விண்வெளிக்கழகம் சமீபத்தில் வெளியிட்டுள்ள அறிவிப்பு அனைவரையும் மகிழ்ச்சிக்கு ஆளாக்கி உள்ளது.
செவ்வாய் கிரகத்திற்கு உங்கள் பெயரை அனுப்ப வேண்டுமா? நாங்க ரெடி... நீங்க ரெடியா? என்பதுதான் அந்த அறிவிப்பு.

நாசா விண்வெளிக்கழகம் சார்பில் அடுத்த 2011-ம் ஆண்டு செவ்வாய் கிரகத்திற்கு ஒரு செயற்கைக்கோள் அனுப்பப்பட உள்ளது. அந்த செயற்கைக்கோளில் நமது பெயர்களை ஒரு மைக்ரோசிப்பில் பதிவு செய்து அனுப்பவும் ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார்கள்.

உங்கள் பெயரையும் நாசா அனுப்பும் மைக்ரோ சிப்பில் பதிய வேண்டுமா?
இதற்கு நீங்க செய்ய வேண்டியது, ஆன் லைனில் சிறிதுநேரம் இருக்க வேண்டியது மட்டும்தான். வேறு எந்த செலவும் இல்லை.

http://marsparticipate.jpl.nasa.gov/msl/participate/sendyourname/    - இந்த இணைய தள பக்கத்திற்கு செல்லுங்கள். உங்கள் பெயர் மற்றும் உங்களது நாட்டின் பெயர், உங்கள் ஏரியாவின் 6 இலக்க கோடு நம்பர் ஆகியவற்றை டைப் செய்து, சப்மிட் செய்துவிட்டால் போதும்.

அடுத்த நொடியே இன்னொரு பைல் திறக்கும். நீங்கள் உங்கள் பெயரை பதிவு செய்ததற்கான நன்றி கடிதம்தான் அது. உங்கள் பங்களிப்பை உறுதி செய்ததற்கான நம்பரும் இதில் இடம்பெற்று இருக்கும்.

அந்த பக்கத்தில் உள்ள பிரின்ட் ஆப்சனில் கிளிக் செய்தால், உங்கள் பங்களிப்புக்கான சான்றிதழ் திறக்கும். அதை நீங்கள் பிரிண்ட் எடுத்து பத்திரப்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

இனி நீங்கள், என் பெயர் செவ்வாய் கிரகத்துலேயும் இருக்கு என்று தைரியமாக மார்தட்டிக் கொள்ளலாம். பொய் சொல்வதற்கு அளவே இல்லையா என்று யாரேனும் கேட்டால் அவர்களிடம் அந்த சான்றிதழை காண்பித்து, அவர்களது வாயை அடைத்து விடுங்கள்.

-      நெல்லை விவேகநந்தா
Share: